نیامده ای و من بی قراری ام از حد گذشته است دل تن گی ام برای یک بار دیدنت دارد بیچاره ام میکند .. این انتظار . این عشق که در تک تک سلول هام و تا مغز استخوان هام نفوذ پیدا کرده از کجا آمد؟ از کجا شروع شد ؟ من ادم دل بستن های دور از دسترس نبودم من آدم خیال پردازی های عاشقانه نبودم .. من آدم آهنگ گوش دادن های مداوم نبودم .. من یک حس دیوانه کننده ی عجیب توی دلم وول می خورد ... یک حس خواستن ِ محض
تمام زندگیم شده رویای با تو زیستن .. تویی که دیگر امیدی به آمدنت نیست .. تویی که حس میکنم مرا نمی بینی انگار نیستم اصلاً، تمام زندگی ام را به تو فکر کرده ام تمام لحظه هایم را رویای آمدنت پر کرده .. ای بی خبر از من ..
احساس فرسودگی میکنم ، احساس پیرزنی را دارم که عصا به دست توی خیابانی دنبال آدرسی می گردد اما هر چه بیشتر میرود سرگردان تر می شود ، خسته ام ، از پا افتاده ام شرایط مطلوبی ندارم دوست داشتم من هم مثل بفیه کار می کردم مثل بقیه درس می خواندم مثل بقیه شادتر بودم مثل بقیه کمتر غصه ی این و آن را می خوردم .. مثل بقیه .. .آه ... مثل آنهای دیگر ..
